نقدي بر خانواده ي من... من يك آموزش بهداشتي هستم...
با سلام و احترام خدمت دوستان همكاران و اساتيد گرامي.
اتفاقات اخير دفتر آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، باعث شده كه دوستان و همكاران در فضاي مجازي، تبادل اطلاعات و نظر كنند. اما بنده
يك نقد جدي به خودمان... به خود خود جامعه آموزش بهداشت دارم. اينكه آيا اين تبادل نظرها كه فقط در فضاي مجازي صورت مي گيرد ما
را به جايي مي رساند؟؟؟؟؟ شايد بگوييم بله خوب است كه نظرات و ديدگاه ها اعلام مي شود... اما باور كنيد كار به جايي نخواهد برد ... تا
زماني كه بهداشتيان كنار مي نشيند وضع از ايني كه هست بهتر نخواهد شد...
اينكه من پيام بگذارم و ديگري مرا لايك كند، يا نه مرا نقد كند، ما را به همين جايي مي رساند كه الان هستيم...
تغيير وضعيت و مطالبات و ارتقا جايگاه بهداشت، بويژه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت زماني ميسر است كه درخواست هاي جدي صورت
گيرد...
درخواست هاي جدي از سوي دانشجويان
راهنمايي جدي از سوي اساتيد گرانقدر
اقدام بجا و هوشمندانه توسط انجمن آموزش بهداشت و ارتقا سلامت ايران
متاسفانه با وجود خانواده بزرگ آموش بهداشت و ارتقا سلامت، اقدامي در خور اين خانواده بزرگ به چشم نمي خورد. و همه ما در كناره
نشسته ايم و منتظريم بادي بوزد ... اما بايد بدانيم اين جريان و اين دريا غواص مي خواهد و ناخدا ....
با نشستن در ساحل فضاي مجازي كه نقدي بكنيم به جايي نخواهيم رسيد.
راهكار چيست؟ به عقيده بنده راهكار آن است كه چرخ آموزش بهداشت با نيروي دانشجويي به جلو حركت كند و اساتيد گرانقدر در اين راستا
در كنار ما باشند... بدون كمك اساتيد و انجمن، دانشجويان به نتيجه نخواهند رسيد... آري! اين كشتي ناخدا مي خواهد...
والسلام....
پورحاجی
برچسب‌ها: اتفاقات اخير, دفتر آموزش بهداشت و ارتقا سلامت, پورحاجی, دلشاد
